Polski
Fiat 125p - samochód osobowy klasy średniej produkowany w FSO na
Żeraniu od 28 listopada 1967 do 29 czerwca 1991 na podstawie umowy
licencyjnej z włoską firmą FIAT z 1965 roku. Po wygaśnięciu licencji w
1983 roku nazwę zmieniono na FSO 125p.
Samochód został wprowadzony jako następca dla przestarzałej
Warszawy 223/224. Konstrukcyjnie był połączeniem włoskich modeli
1300/1500 i 125. Napęd stanowiły benzynowe silniki R4 OHV o pojemności
1,3 i 1,5 litra, w późniejszym czasie dodatkowo przejęto gamę
jednostek napędowych z Poloneza. Powstały także krótkie serie z
silnikami wysokoprężnymi i benzynowymi DOHC. Moment obrotowy
przenoszony był przez: suche jednotarczowe sprzęgło, 4-biegową manualną
(od 1985 5-biegową) skrzynię biegów, dwuczęściowy wał napędowy i
tylny most na koła tylne. Samochód dostępny był początkowo jako
4-drzwiowy sedan, w 1972 roku do oferty dołączyła wersja kombi, trzy
lata później pick-up. Przez cały okres polskiej produkcji
przeprowadzane były liczne modernizacje modelu, najbardziej widoczna z
nich przygotowana została dla rocznika 1975, zmieniono wówczas
znacznie wygląd nadwozia i kabiny pasażerskiej. W roku 1978 wprowadzono
następcę, Poloneza, oba modele produkowane były jednak
równocześnie aż do 1991 roku. Łącznie powstało 1 445 699
egzemplarzy modelu, z czego 874 966 trafiło na eksport.
Polski Fiat 125p
Darmowy hosting zapewnia PRV.PL